ABŞ-ın nüfuzlu «The New York Times» qəzeti mayın 6-da dərc olunmuş redaksiya məqaləsində belə yazır. Məqalə «Birinci ledi və həbsdəki jurnalist» adlanır.
«Bu gecə buraya yığışmışınız, xahiş edirəm, mənim işimi, cəsarətimi tərifləməyin, özünüzü hər birinizin mətbuat azadlığı və ədalət naminə görə biləcəyi işə həsr edin», – Xədicə yazırdı.
«TİTULU GERİ ALIN»
Məqalədə qeyd olunur ki, jurnalisti mükafatlandıran UNESCO simvolik bir addım atmaqla onun çağırışını yerinə yetirə bilər. «2004-cü ildə Azərbaycanın birinci xanımı Mehriban Əliyeva UNESCO-nun xoşməramlı səfiri elan olunub, UNESCO ideallarını adları, şöhrətləri ilə təbliğ edən bir qrup tanınmışın siyahısına salıb. Ancaq xanım Əliyeva UNESCO-nun ideallarını, o cümlədən informasiya azadlığını irəli aparmaqdan çox, qurumun adını batırır. Bu titul geri alınmalıdır», – qəzet yazır.
Məqalədə Xədicənin prezident İlham Əliyev və ailəsinin gizli maliyyə holdinqlərini aşkarladığına görə 7 il yarımlıq həbs cəzası aldığı qeyd olunur. «Panama Sənədləri» jurnalistin araşdırmalarının dəqiqliyini ortaya qoydu. Qəzet yazır ki, Xədicə hökumətin təqiblərinə, şantajlarına boyun əymədi və həbsdən də hökumətin ifşasını davam etdirir.
«Vəkil Amal Clooney İsmayılovanın işini Avropa İnsan Haqları Məhkəməsində müdafiə edəcək. Bu arada beynəlxalq liderlər də Azərbaycanı jurnalisti və digər siyasi məhbusları buraxmağa çağırmalıdır», – yazıda vurğulanır.
Günün sitatı Fikret “Naxçıvan MR-in keçmiş MTN-inin sabiq şefi Vəli Ələsgərov deyir ki, onu haqsız həbs edib, işgəncə verib, təhqir edib, hətta üzünə tüpürüblər. Adama deyərlər, dünən sən günahsız insanları həbs edib, təhqir edib, işgəncə verib, üzünə tüpürürdün, bu gün sənin üzünə tüpürürlər, sabah da sənin üzünə tüpürənlərin,İ.Əliyevin,M.Əliyevanın,R.Mehdiyevin,B.Əyyubovun və başqalarınınd üzünə tüpürəcəklər. Çünki xislətiniz budur. Hamınız üzü tüpürcəklisiniz”… 24 ildir Azərbaycan xalqı diktator Əliyev reniminin qəddarlığına,haqsızlığna düçar olub. Hamınızın üzünə tüpürüləcək günə az qalıb.
İstanbulda yol polisi reydi zamanı SOCAR rəhbəri Rövnəq Abdullayevin oğlu Rəşad Abdullayev saxlanılıb. Rəşad Abdullayev dostları ilə əyləncədən qayıdarkən İstanbulun Ortaköy bölgəsində reydə tuş gəlib. Bu barədə məlumatı Türkiyənin “Sözçü” internet portalı yayıb. Saytın məlumatına görə, olduqca içkili görünən Abdullayev, polislərin alkolmetrəyə üfürmək təklifini rədd edib və yol polisinə çətinlik törədib. Yol polisindən buraxılmağını tələb edən Abdullayev cibindəki Azərbaycan, Kaliforniya və Qatar sürücülük vəsiqələrini çıxarıb və onun üstünə ataraq “al, hansını istəyirsən, sənin olsun” – deyib. Bununla belə, millət vəkilinin oğlu cəza almaqdan yaxasını qurtara bilməyib. Polis onu 2000 türk lirəsi (1079 manat) cərimə və 2 illik sürücülük hüququndan məhrum edib. SOCAR rəhbərinin oğlu dostlarının avtomobilinə əyləşərək, hadisə yerini tərk edib.
Aprelin 26-da Heydər Əliyev Teatr Fondunun vitse-prezidenti, BMT-nin Ərzaq və Kənd Təsərrüfatı Təşkilatının (FAO) xoşməramlı səfiri Leyla Əliyeva BMT-nin Sivilizasiyalar Alyansının VII Qlobal Forumunda iştirak edən FAO-nun aparat rəhbəri vəzifəsini müvəqqəti icra edən Mario Lubetkin və təşkilatın tərəfdaşlıq və əlaqələndirmə ofisinin rəhbəri Mələk Çakmak ilə görüşüb. Leyla Əliyeva deyib ki, “Hazırda dünyada hər 15 dəqiqədə bir fil ölür, hər saat minlərlə köpək balığı öldürülür. Bütün heyvan növlərinin nəsli kəsilə bilər”. Heyvanların haqqını qorumaq gözəl təşəbbüsdür, çox sevindim. Amma biri xanıma desin ki, vaxtı olanda, “Qırmızı kitab”lıq olmadan bunlarla da məşğul olsun: “Azərbaycanda hər iki saatdan bir 1 körpə dünyasını dəyişir. Ölkəmizdə 300 min didərgin uşaq var.”
«Hakimiyyətdəki ernəni əsilli və ya arvadı erməni olan məmurlarla tanış olaq. Onların başında baş nazir Artur Rəsizadə dayanır. Naxçıvanın ən samballı nəslindən olan bu şəxsin anası ermənidir. Bundan başqa, onun həyat yoldaşı və gəlini də ermənidir. Artur Rəsizadənin Azərbaycana olan «sevgisi»ni işlətdiyi bir ifadə ilə müəyyən ətmək olar: «Dünyada ən nifrət ətdiyim dil Azərbaycan dilidir»,”Mən erməni südü əmmişəm”. Hər halda bir ölkənin baş naziri dövlət dilinə bu qədər «hörmət» edirsə, o zaman torpaqların 20 faizi işğal olunubsa, Allahımıza şükr ətməliyik.
Əli Həsənov qaçqınlarımızın taleyi tapşırılmış məmurlardan biridir. «Qaçqınkom»un sədri olan bu şəxsin arvadı ermənidir. Özü də adını dəyişmiş erməni. Hərçənd özünü daha çox «vətənpərvər», «millətsəvər» kimi aparmasına baxmayaraq, bu adam ermənilərin mövqəyini açıq-aşkar müdafiə etməkdən çəkinmir. Qaçqınların başına bu qədər zülm gətirən, onların haqlarını yeyən birindən bundan artıq həç nə gözləməyə dəyməz.
Mən keçmiş sahibkar Rizvan Kərimov bəyan etmək istəyirəm ki, hal hazırda Avropada yaşasam da, ALLAHİN izni ilə öz siyasi-ictimai fəaliyyətimi burada da davam etdirəcəyəm.
Mən keçmiş Sahibkar, Azərbaycan Azadliq Partiyasinin sədr müavini ve siyasi Mühacir olaraq bəyan edirəm ki, Avropada yaşasamda ictimayi-siyasi fəaliyyetimi bundan sonrada davam etdirmək niyətindəyəm.
2008-ci il mayın 7-də Rusiyada bir eksperimentin gerçəkləşdirilməsinə başlandı. Dmitri Medvedev prezident oldu. 2012-ci il mayın 7-də isə eksperimentin gerçəkləşdirilməsi başa çatdı və Rusiyanın adi reallığına çevrildi – Putin yenidən prezident oldu. Bu, qanunla spekulyasiya etmək idi. Bunun yaxşı və ya pis olduğu, ümumi yanaşdıqda müzakirə olunmur. Amma müqayisəyə çıxartdıqda, müzakirəyə açıqdır. Yəni özünü birbaşa konstitusiyadan üstün etmək yaxşıdır, yoxsa qanunla “oynamaq”? Havel “Gücsüzlərin gücü”ndə deyir ki, bizim (sosialist ölkələrini nəzərdə tuturdu) diktaturaların Afrika diktaturalarından fərqi ondadır ki, bizdə formal olaraq, qanunlara riayət edirlər. Məsələn, SSRİ-də kimisə öldürmək lazım gələndə, məhkəməsini edirlər, ölüm hökmü verib, güllələyirlər. Amma Afrikada prezident deyir, filankəsi öldürün, gedib heç bir məhkəmə qərarı-filan olmadan öldürürlər. Latın Amerikası diktaturalarında da Afrikadakı kimi idi, sadəcə daha gizli öldürməyə çalışırdılar. SSRİ-də isə evindən öldürülmək üçün çağırılan adam barədə cinayət işi açılırdı, ibtidai istintaqı aparılırdı, barəsində hökm, hökmdən şikayət vermə müddəti, instansiyaları olurdu. Düzdür, yaxın nəticə hər ikisində də eyni idi – repressiya və ya irtica həyata keçirilirdi. Amma uzaq nəticə fərqli ola bilər. Uzaq nəticə “işləyən pis qanun, yoxsa işləməyən yaxşı qanun?” müzakirəsinin nəticəsidir. İşləyən pis qanun diktatora istədiyini həyata keçirməyə elə imkan verir ki, sonra özünə bəraət qazandıranda “Mən istəsəm də, dəyişə bilmərəm. Qanun belədir” deyə bilsin. Belə demək mümkünsə, bu, daha həyasız sistemdir. Belarus kimi. Lukaşenko səmimi olaraq, diktator olduğunu bəyan edir və ya Nazarbayev qanunla ömürlük prezidentdir. İşləməyən yaxşı qanunda isə insanların, qanunu işlədə bilərlərsə, hər şeyin düzələcəyinə ümidi ola bilər. Çünki hökumət qanunlarla spekulyasiya edir, həmçinin bu zaman imitasiya da olur ki, bu da vətəndaş cəmiyyətinin, azad medianın qismən də olsa, yaşamasına imkan verir. Lakin işləyən pis qanun şəraiti həm də o deməkdir ki, insanlar qanunu dəyişməklə rejimi dəyişəcəklərinə inanırlar. Məsələn, ABŞ-da. Quldarlığı dəyişmək üçün qanunu dəyişdilər. Sonra qanunun təfsiri mübahisə doğurdu, müharibə də oldu, axırda qanun təfsir edildi, hamı sakitləşib, adam kimi yaşamağa başladı. İşləməyən yaxşı qanun isə qanunu hörmətdən salır. İnsanlar hesab edirlər ki, qanunu dəyişməklə nə isə həll olunmur. Əsas qanunu işə salmaqdır, buna görə də qanunu işlədən subyekti dəyişmək lazımdır, nəticədə qanlı çevriliş ehtimalı artır. 2009-cu ilə qədər Azərbaycanda “işləməyən yaxşı qanun” modeli daha üstün idi. O zaman isə Konstitusiya dəyişdirildi, prezidentliyə 2 dəfə seçilmə limiti ləğv edildi. Bununla da qanunların pisləşdirilməsi gücləndirildi. Son bir neçə ildə QHT, siyasi partiyalar və s. qanunvericiliklərə mürtəce dəyişikliklər də bizim qanunları “pis qanunlar” kateqoriyasına saldı. Amma, biz pisin də pisi olduq. Bizim heç pis qanunlarımız da işləmədi. Bizdə “işləməyən pis qanunlar” rejimi yaradıldı. Ona görə də bizdə prezident 2 dəfə “seçiləndən” sonra yerinə başqasını qoymağa ehtiyac olmadı. Əlbəttə, davam edə bilsə, 4-cü dəfə də namizədliyini verəcək. Biz Medvedevşinadan yalnız 2003-də qismən istifadə etdik. İndi isə Azərbaycanda hökumətin Medvedevşinaya ehtiyacı yoxdur. Baş prokuror, Ombudsman daxil olmaqla, əksər həlledici mövqelər ömürlük elan olunub. Amma imitasiyanı saxlayan qonşu ölkələr Medvedevşinadan hələ ki, istifadə edirlər. Məsələn, Erdoğanın “medvedevi” Ahmet Davutoğludur. Azərbaycanda isə daxili idarəetməsində demokratiyanı imitasiya edən klassik müxalifət partiyalardan biri Müsavatdır. Müsavatda İsa Qəmbər 2 dəfədən artıq namizədlik verməmək təcrübəsini yaratmaqla, “Müsavatın Corc Vaşinqtonu” olmaq istədi, amma alınmadı. Çünki hakimiyyətdən əl çəkmək üçün səmimi olaraq, Corc Vaşinqton olmaq lazımdır. Nəticədə İsa Qəmbər başqan yerinə öz “medvedevini” – Arif Hacılını qoydu. Müsavat daxilindəki ikitirəlik sayəsində isə seçki görüntüsü və seçki ilə seçilmiş başqan imitasiyası yaradıldı. Aydın məsələ idi ki, İsa Qəmbər kimi dəstəkləsə, o da başqan, daha doğrusu medvedev olacaqdı. Nəticəni vizual olaraq da, görmək olar. Medvedevhansısa yan kabinetdə oturur, əsl başqanı isə əsrin dörddə biri qədər oturduğu kabinetindən çıxartmaq mümkün olmur. Öz Konstitusiyalarına, Nizamnamələrinə xəyanət edən bu insanların hərəkətlərinin, yuxarıda vurğuladığım kimi, müsbət və mənfi nəticələri ola bilər. Belə ki, medvedevşina “Nizamnaməni, Konstitusiyanı möhkəmləndirməklə, bu vəziyyətdən çıxmaq olar” düşüncəsini də yarada bilər, “nə qədər ki, “Putin” (əlbəttə, Müsavatın, Türkiyənin də öz putinləri nəzərdə tutulur) var, heç nə dəyişməyəcək” fikrini də formalaşdıra bilər.
azerieurotimes 